برگزاری کارگاه های سایکودرام

۱۳۹۷-۱۳۹۸

مسئول کارگاه: خانم نوشین علی عسگر

خواب روز جمعه
خواب تا ساعت ۱۲ شایدم ۱
دلچسبه ، شیرینه
فکرکن کل روزای هفته پشت میز باشی و با یه عالمه آدم سرو کله زده باشی ..
از مشتریای غرغرو بگو تا استاد دانشگاهی که فقط چند تا جمله رو حفظ کرده و مثل رباط جلوت وایساده و حرف میزنه..از مسئول بیمه که هی باعث میشه طبقه هارو بالاپایین کنی بگیر تا همکارات که هرکدوم یه چیز ازت میخوان ..
اون وقت تویی و دلی که خوشه به این جمعه ها
تو میمونی و پتویی که اگه تا ۳ بعداز ظهرم خودتو زیرش قایم کنی و بخوابی بازم خسته ای ..
اونجاس که میفهمی پتو دیگه جواب نمیده
جمعه ها ۸ صبح بیدارشی و بری سرکلاس
استاد اینقد پر انرژی تحویلت بگیره و بغلت کنه که وقتی درگوشت میپرسه خوبی ؟ تو بگی مرسی و تودلت بگی رفع شد، همه خستگیا رفع شد
از بغلش که میای بیرون تازه میفهمی اوله کاره
انگار یکی در گوشت تیکه میندازه بهت و میگه: هی بچه خوشگل همه خستگیت همینقدر بود ؟
بعد هاج و واج به بغلا و لبخندایی که دوستات میخوان تحویلت بدن نگاه میکنی
دستمال یزدیشو میندازه دور گردنش و درگوشت پچ پچ میکنه : حال کردی ابجی ؟ عشق کردی ؟ هنوزم برات برنامه داریمااا.‌
مدیتیشنایی که تورو از این جمعه ها و شنبه ها دورت میکرد و میذاشتت وسط یه دنیا دیگه ..انرژیایی که با صدای اروم استاد از نوک سرت به همه جای بدنت رسوندی جوری ک وقتی رسید به نوک انگشتات ، انگشتات زوق زوق میکرد .. اهنگایی که هم باهاشون بغض میکردی و هم تکون میدادی ..
بازیایی که اول صبحا باهم میکردیم تا گرم شیم ..
اونجاس که با کلاه شاپوش بادم میزنه و بهم میگه : نسوزی ابجی !!
بشینی رو صندلیو تجربه های بچه هارو بشنوی ..یه جاهاییش حس کنی داره داستان زندگی خودتو تعریف میکنه ..یه جاهاییش اینقد غرق شدی تو مسئله که تو همه عکسا با دهن باز میفتی ..بعضی جاها قهقه بزنی و بعضی جاها بغض رو گلوت سنگینی کنه و بزنی زیر گریه..
یه عالمه بهت درس بدن .. امادت کنن تا قوی تر و بهتر با مشکلای زندگیت کنار بیای ..
بعضی وقتا حتی اگه تو پروتاگونیست نباشی راه حلایی که میدن به درد میخوره اخه همون مشکلارو خودت داری ..اگرم تو بعضی از جلسه ها با مشکله غریب بودی و تا حالا سررات سبز نشده بود راه حلا رو برمیداری شاید یه روز سررات سبز شد خدا رو چه دیدی …
بغل اخر کلاسو از استادت میگیری و خداروشکر میکنی به خاطر افرینش همچین خانمی ..
فول انرژی میری گردش و تو ذهنت به پتویی که گوشه خونه داره خاک میخوره میخندی .